Eenzame Kerst

Zijn smoking hangt klaar aan een

halfleeg dressoir, een ongestreken hemd

de wc-bril omhoog

niet langer beklemd in de proloog van

zijn uitgebleven toekomst

Zes folieprikken verwijderd van een feestdiner

danst hij op de afwezigheid van schoonpa’s cantate

zijn mondhoeken hoger dan

de hare ooit waren toen seks naar vergeten sambal en

het leven naar poederpuree smaakte

Een voorbijganger tuurt door de ruit

een man in smoking lacht voluit

omarmt zijn beurse lijf en proost met zijn spiegelbeeld

op een Kerst

die nog nooit zo gezellig is geweest

@roxanevaniperen

Kinderkopje

De kinderkopjes beaamden wat vader altijd zei

men wil niet dat je voort komt

het lei rukt aan je enkels

stampen, stampen zul je op de trappers

de wind krabt aan je smoel

regen geselt je graat

maar de kasseien

de kasseien

als je valt splijten ze je schedel

Weer een kinderkopje bij

Sneeuw

Soms ben ik weer even

wie ik was

Is de dag geen schrootpers maar een vlakte

leiden mijn voetstappen de weg

Ben ik een sneeuwengel zonder vrees

dat iemand me vertrapt

Moet ik mijn voorruit krabben maar

schrijf ik L-U-L op de motorkap

Morgen gaat het dooien en

bevries ik weer een beetje

Legoland

Verbeten en met vaste hand bouwde ik

jou en mij een land van

bouwstenen afmeting twee bij vier

een safari-jeep met een neprivier

Met rood, geel, blauw naast de tennisbaan schiep ik

ons een driedimensionale Mondriaan waarin wij

huisden, boomden, beestten en met onze

Legovrienden feestten

Zat mijn haar voor altijd goed en

stroomde er nooit spijtig bloed als symbool

van al ons afwezige leed

kochten we Legobaby’s bij de vleet

Stond jouw kop mij niet meer aan

koos ik een ander uit de nieuwe collectie

als minieme correctie op ons rimpelloos bestaan

maar kwam de constructie nimmer in het geding

en was verbeelding de enige beperking