Verbeten en met vaste hand bouwde ik
jou en mij een land van
bouwstenen afmeting twee bij vier
een safari-jeep met een neprivier
Met rood, geel, blauw naast de tennisbaan schiep ik
ons een driedimensionale Mondriaan waarin wij
huisden, boomden, beestten en met onze
Legovrienden feestten
Zat mijn haar voor altijd goed en
stroomde er nooit spijtig bloed als symbool
van al ons afwezige leed
kochten we Legobaby’s bij de vleet
Stond jouw kop mij niet meer aan
koos ik een ander uit de nieuwe collectie
als minieme correctie op ons rimpelloos bestaan
maar kwam de constructie nimmer in het geding
en was verbeelding de enige beperking
Geen opmerkingen:
Een reactie posten