g
e o
g o
e
o
g
e
o
g
e
On a
Srebrenica
De aarde beeft en gonst
door graaiende vingers en bonkende vuisten
tegen de plafonds onder huizen waar
een halve natie bedolven ligt
Wormen dansen op de ruggen van vaders
waar ooit hun zonen zaten die nu
eeuwig slapen op hun buik
hun muziek de lafheid die geen voldoening kent
Trek je schoenen uit en voel de grond trillen als
levende herinnering aan grenzen - Mea culpa
klinkt vals op dikke zolen
Abonneren op:
Posts (Atom)