On a

On a

Srebrenica



De aarde beeft en gonst
door graaiende vingers en bonkende vuisten
tegen de plafonds onder huizen waar 
een halve natie bedolven ligt

Wormen dansen op de ruggen van vaders
waar ooit hun zonen zaten die nu
eeuwig slapen op hun buik
hun muziek de lafheid die geen voldoening kent

Trek je schoenen uit en voel de grond trillen als
levende herinnering aan grenzen - Mea culpa
klinkt vals op dikke zolen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten