Jongetje*

Gelukzoeker aan de hand van je moeder, gisteren

nog op blote voeten, vandaag

met een muts van spijt op je hoofd tussen de koude vergenoegden

Jongetje

Zoals je het woord niet uitspreken kan word je

nooit één van ons - de poriën gesloten

zal geen nieuwe grond nog aarden

Zie hoe het koudvuur zich verspreidt

alle bloed uit je gezicht verdwijnt

als het leven je niet wordt gegund

en de dood je is vergeten

blijkt afscheid de poort naar niemandsland en

de schatkaart in dialect te zijn

* voor Stichting Vluchteling, Giro 999

Overspannen geschiedenisleraar

Veldslagen had hij gestreden

voor dorpsgek versleten op ’t verkeerde toneel

de stof in zijn hoofd verschraald als

het ribfluweel op zijn gewrichten

‘Alles dat was

is niet meer, meneer’

Ze lachten en plantten vast een zerk op zijn hoofd

Hij kraste tijdlijnen op het bord

met krijt, nagels, vingerstompen – de stomste

leerling was vaak de mooiste

(waardoor je het niet zag)

‘Segregatie is genetisch’, zei hij het eerste uur

Sophietje gaapte - hij spieste

haar frontaalkwab op zijn aanwijsstok en schreef geschiedenis

door er zijn bord mee schoon te vegen

De orde van grootte

Ooit was ik boer

Verdeelde dagen in kavels en mensen in seizoenen

omwoelde de aarde als een levende ploeg

mijn spanwijdte mat hectaren

ik bracht zwakte naar de slacht

Ooit was ik koffiemolen

Lichtte mijn schedel en stortte de sores

vermaalde mijn mening en opende mijn mond

je leverde me water, ik leverde je mij

Ongefilterd

Vernauw je pupillen - reduceer me tot een pixel

Doe een stap terug en zie wie ik ben

Ik ben het mooist

als ik geen lenzen in heb

Emancipatie 2.0

Je had me niet op huishoudelijk talent uitgezocht, zei je

wel op mijn tietjes die

vóór drie kinderen

inderdaad van groter belang leken

Ik scheer nog steeds mijn benen maar

de pannenkoeken komen uit de magnetron

- behalve op woensdag -

dan is het papadag en ben ik overspannen

Na iedere ruzie stop ik de vieze woorden

in de vaatwasser

met eigen geld koop ik biologisch afbreekbare tabletten

die lossen alles op

Sinds wetenschappelijk is bewezen dat

de omvang van ’s mans hart

omgekeerd evenredig is aan dat van zijn geslacht

haal ik bier en lach

Vrijheid

Zeg mij

waar mijn grenzen zijn

als er zoveel lucht is

dat het benauwt

en

Zeg mij

wie mijn broeders zijn

als geen bloed vloeit

om ons te verbinden

Zullen wij de gelederen sluiten

marcheren over gebaande paden als

kudde zonder kleur bekennen

tot de bezetter zich openbaart

of

Zullen wij splitsen, springen

in het zwarte gat dat vrijheid heet en

ieders horizon bewaken, wetend:

verzet begint in vredestijd

Toegevoegde waarde

Als ik lig

sta op mijn buik en kijk over de schutting

Als ik zit

leg je hoofd in mijn schoot en laad even op

Als ik sta

balanceer op mijn schouders en reik naar de sterren

Als ik sterf de fik erin

rol mijn as in een joint en gebruik mijn verbeelding

Voor mij duizend anderen maar

geen ander zoals ik

Eenzame Kerst

Zijn smoking hangt klaar aan een

halfleeg dressoir, een ongestreken hemd

de wc-bril omhoog

niet langer beklemd in de proloog van

zijn uitgebleven toekomst

Zes folieprikken verwijderd van een feestdiner

danst hij op de afwezigheid van schoonpa’s cantate

zijn mondhoeken hoger dan

de hare ooit waren toen seks naar vergeten sambal en

het leven naar poederpuree smaakte

Een voorbijganger tuurt door de ruit

een man in smoking lacht voluit

omarmt zijn beurse lijf en proost met zijn spiegelbeeld

op een Kerst

die nog nooit zo gezellig is geweest

@roxanevaniperen